De meditatie (SeeTrue en IAM) van vanochtend ging over aandacht voor kwetsbaarheid. Tijdens deze Corona-crisis speelt dat voor veel mensen. Om de dingen die we niet mogen doen. Om de dingen die we moeten doen.
VOEL JIJ JE PERSOONLIJK KWETSBAAR?
Wat voel je dan? Waar voel je dat? In je lichaam? In je ademhaling? Ik voel me sowieso kwetsbaar. Altijd. Vanwege MS. En ik probeer het te verbergen. Te doen alsof ik álles kan. Helaas is mijn kwetsbaarheid zichtbaar. En gisteren heb ik besloten om alles los te laten. Er is wat er is, en mensen om me heen hebben hun eigen oordeel.
Ook bij mensen die zich niet kwetsbaar achten.
Zijn die er?
Dat weet ik niet. Wat wél zo is, is dat mensen hun kwetsbaarheid negeren. Bijvoorbeeld regeringsleiders, artiesten, mensen van koninklijken huize. Ze zijn wel kwetsbaar, maar wíj kijken tegen hen op. Kwetsbaarheid voelen is oké. Dus negeer het niet, maar laat het toe en voel het. Je eigen kwetsbaarheid en die van een ander.
