Wat me ook gelukkig maakt
Woensdag had ik een gesprek met Marianne Ubaghs van de Stichting Gips. Zij heeft een dwarslaesie en is, hoe dan ook, positief. Ik sprak haar in een koffietent op station Sittard, zij in een rolstoel, ik met rollator.
De manier waarop Stichting Gips werkt
Gehandicapten worden vervoerd een bustaxi naar een basisschool. Ze geven voorlichting aan groep 7 of 8 over hun handicap en over de problemen die ze dat op levert. En de manier waarop ze daarmee omgaan. Ik loop 4 keer mee en kan kijken of ik er, als gedeeltelijk gehandicapte, iets mee kan. Maar het idee waarop de Stichting Gips werkt, spreekt me aan.
De onmacht en onwetendheid wegnemen
Hier in Bunde zijn we bezig met de ‘Bereikbaarheid van Bunde’. We proberen, als Buurtnetwerk Bunde, samen met de gemeente, Bunde toegankelijker te maken, vooral voor gehandicapten, op alle niveaus. Dát is lastig, om daar aandacht aan te geven. Mensen vinden veel van een ander, van hoe hij zij zich gedraagt. Het moet hen alleen als persoon niet in de weg zitten. En juist dat is waar de lessen van de Stichting Gips over gaan: onmacht en onwetendheid wegnemen.
Ik moet nog beginnen aan de pilot, maar ik heb er alle vertrouwen in
