Najaar en adem

Ik heb last van seizoensdepressie. Veel mensen hebben last van het sombere weer.

Manieren om daarmee om te gaan

Ik had een gesprek met iemand die ik heel goed ken. Ze wordt fysiek beperkt en zegt veel stress te hebben van de dingen die ze niet kan. Dat herken ik. Dat heb ik ook (ik heb MS). En daarbij is het herfst.

Wat mij helpt, is om op momenten dat ik, als ik denk dat ik dingen niet meer aankan, een paar minuutjes aandacht geef aan mijn ademhaling. Uiteindelijk is mijn adem een soort anker in mijn lichaam en in mijn leven. Zonder iets te willen veranderen, merk ik in stressvolle situaties dat mijn ademhaling kort is en voelbaar is in mijn borst. Als ik rustig alleen maar aandacht geef aan mijn adem, dan kan dat helpen om mijn adem rustiger te laten en hem laag in mijn lijf voelbaar te laten zijn. En let op: het hoeft niet!

Ik maak mezelf geen verwijten als ik nog steeds schokkerig en hoog in mijn borst adem. Daar help ik mijn somberheid niet mee weg.

 

Als ik even aandacht heb gegeven aan mijn adem, dan ben ik voor het moment even gerustgesteld en wordt alles weer relatief. Dat maakt het sombere weer voor mij weer even wat draaglijker. De zon komt wel weer terug. Emigreren hoeft nog niet.